کتابخانه ی آهنی طوسی رنگ گوشه ی اتاق پذیرایی خانه ی بابابزرگ بود.
تکه خاطرات پراکنده ای را از آن کتابخانه به یاد دارم.
سه طبقه ی بالای کتابخانه در شیشه ای کشویی و بدون قفل داشت،کتاب هایی که اشکال نداشت کسی ببیند در این قفسه ها قرار داشتند.دو طبقه ی پایین مختص کتاب هایی بود که قرار نبود کسی ببیندشان و دفتر های یادداشت شخصی بابابزرگ.
پشت در آهنی طبقه ی پایین کتابخانه همیشه برای من مرموز ترین جای دنیا بود.زمان زیادی از روزم صرف پیدا کردن کلید آنجا میشد.
گاهی که کلید را پیدا می کردم و مشغول کندوکاو بین کتاب هایی میشدم که حتی بلد نبودم بخوانمشان،مامانی سر می رسید و غرغر می کرد که باز همه جا را به هم می ریزی و جای پنهان کردن کلید عوض می شد.
از چیزهای دیگری که از این کتابخانه در خاطرم مانده،بوی کتابخانه است و انجیل قدیمی و گل کاغذی.
کتابخانه بوی عجیبی داشت،بویی که نه بوی آهن بود و نه بوی کتاب؛بوی کتابخانه بود.
و انجیل قدیمی که هدیه ی یکی از دوستان بابابزرگ بود،به همراه یک گل ظریف کاغذی میان صفحه های آن.
ساقه ی گل کاغذی را وقتی شش سالم بود شکستم و با ظرافت طوری کنار گل قرارش دادم که کسی متوجه شکستگی نشود.تا مدت ها بزرگترین ترس زندگیم این بود که مبادا بابابزرگ کتاب را باز کند گل کاغذی را پیدا کند و بفهمد شکستن گل کار من بوده.
کتابخانه ی آهنی را مامانی هنوز نگه داشته؛دیگر لازم نیست برای پیدا کردن کلیدش روزها زیر فرش ها و داخل گلدان ها را بگردم.
کتابخانه هنوز به طرز عجیب و غریبی هنوز همان بو را می دهد و من هنوز نمی دانم سرمنشا این بو کجاست.
انجیل هنوز طبقه ی پایین است و گل کاغذی درست همانطور است که در شش سالگی قرارش دادم.
امروز وقت جا به جا کردن کتاب ها چشمم به انجیل افتاد،کتاب را به کتابخانه ی خودم آوردم؛کتاب و گل کاغذی باید برای من باشند،ما رازی به قدمت 18 سال داریم.
*Sweet Child In Time-Deep Purple
برش گردون سرجاش، راز چندین ساله و همه اینا از اون کتابخونه اس، کتاب خالیش هیچی نیست خانم
پاسخحذفباید یه جوری تمومش می کردم.این بهترین تمومی بود که به ذهنم رسید.حالا کتابم جای خوبیه.
حذفمشکل اینجاست که چیزی که تموم نشدهُ تموم کردی
پاسخحذفمدت زمان زیادی بود که تموم نمیشد این.حقش بود که اینطور شه.باور کن.
حذفمثل هميشه خوب مي نويسي دخترجان
پاسخحذفyou already knew this story.
حذفاین نظر توسط نویسنده حذف شده است.
پاسخحذف